Ben biliyorum, aslında sizler de biliyorsunuz. İnandıklarımın hepsi hayal ürünü. Çoğu diyelim tamam. Bunu bildiğim halde sürdürdüğüm şeyler neden var bilemiyorum. Bu öleceğimizi bilerek yaşamaya devam etmek gibi bir şey sanırım. Öyle bir dönem yaşıyorum ki hayatımda, güzel demeye dilim gitmiyor, kötü demeye de yüzüm yok. Olmayacak biliyorum. Biliyorum ama yaşıyorum işte. Ne desem bilmiyorum, yazmak istiyorum ama yazamıyorum. İçim de kopan şeyler can bulmak istiyor ama yapamıyorum. Nefes almaya bile cesaretim kalmıyor, sanki her nefesim de elimden uçup gidecekmiş gibi. Boğazım düğümleniyor, ve bir damla yaş yanağımdan süzülüyor. Bu kaçıncı damla? Bilmiyorum, korkuyorum. Çok korkuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder