Gidersen...

Kendi ellerimle emek verip büyüttüğüm aşkımı, sebepsiz yere bitirmek istemem açıkçası. Hani elle tutulur bir neden olsun bari. Gerçi ne fark eder sanki, acının iyisi kötüsü olmadığı gibi, hiçbir sebep de acımı hafifletmez zaten...
Bir de ben daha hazır değilim diyorum. Sanki ayrılığa hazır olunabilirmiş gibi. Evet ben bugün hazırım ayrılabiliriz dediğim bir gün olacağını sanmıyorum...
Neyse ağlamaktan perişan olduğum son 2 günü geride bıraktım. Şimdilik. Nasıl ağlıyorum bilseniz. Sanki öldü. Ölse bu kadar ağlarım ya da ben de ölürüm artık çünkü o göz yaşının dahası olamayacağına eminim. Size yemin ederim bir parça duygu sömürüsü yapıyorsam şuracıkta ölürüm. Göz yaşlarımı aldırsam belki hayatım daha düzenli olur. O kadar ki ağlamaktan burnum tıkanmış, nefes alamıyorum. Uyuyamıyorum e napiyim? Hadi ağlamaya devam... He bir de en acı verici olay ne biliyor musunuz? Böyle bağıra çağıra, hüngür hüngür dilediğim gibi de ağlayamıyorum. Ancak yatağımda gizli gizli, aman kimse duymasın, kimse bilmesin, acımı kimse anlamasın. Böyle işte, onu bile doya doya yapamıyorum ki ben.
Ben hiçbir zaman ya sonracı bir insan olmadım. Yani bugünden yarına sağ çıkacağım belirsizken, yarın ne olacak diye düşünmek anlamsız gelir her zaman. Ama bildiğimiz şeyler hep var tabi ki. Aklımızın bir köşesinde olacak ama ne zaman dediğimiz şeyler. İşte benim de hayatım olacağına emin olduğum ama ne zaman olacağını bilmediğim bir çok durumla dolu.
Korkmak dışında bi sikim yapamıyorum. Bir de ağlıyorum. Sonra ağlamaktan yorulup uyuya kalıyorum. Uyanıp tekrar ağlıyorum. Ama diyorum ki, onla olmak her şeye değer. Hani o olsun, arada mutsuz olalım ama yine de o olsun. Çünkü bir o kadarda mutluyum aslında ben.
 Beni bırakıp gidersen... oku oku bundan sonra yazacağım her şeyi oku.
çünkü seni sevmekten vazgeçmeyeceğime eminim. sen gitsen de, ben gitmem. böyle de yüzsüzüm!